We are on fire

                                           Prolog         



Wraz ze zdmuchnięciem świeczek z numerkami 1 i 8 wyprowadziłam się z domu. Chciałam się usamodzielnić od upokarzającej mnie i niezadowolonej-mamy, taty-którego nie było prawie cały czas w domu i... zdradzał mamę o czym raczej każdy wiedział wraz z nią, ale z dziwnych powodów nigdy nic z tym nie zrobiła. Przyzwyczaiła się do tego że siedziała w domu, będąc jego gospodynią, a on przynosił pieniądze do domu. Poniżał i obrażał ją przed znajomymi rodziny, ale po niej spływało to jak po kaczce.Na dłuższą chwilę przeprowadziłam się do swojej przyjaciółki Mii.I jakoś skończyłam studia z jej pomocą. Znalazłam pracę jako opiekunka do dzieci i poczułam obowiązek, by wynagrodzić mojej przyjaciółce całą pomoc jaką mnie obdarzyła. Gdy miałam już pieniądze przeprowadziłam się chodź na początku było okropnie ciężko.
Pracowałam u jednej rodziny i zajmowałam się 3 letnim Joshem, jednak później oni się rozwiedli i wyrzucili mnie z pracy. Więc nie zostało mi nic innego jak tylko dać nowe ogłoszenie i mieć nadzieję że ją znajdę w Nowym Yorku,o co nie jest łatwo.Przez pierwsze dni nikt się nie zgłaszał jednak trzeciego były już trzy telefony do mnie. Po głębszych naradach, dyskusjach nie dostałam żadnego zatrudnienia. Stawki które proponowali były śmieszne, jak na trudne dzieci, złe warunki do pracy i wiele innych rzeczy.
Trzeba przyznać:czuję się ostatnimi czasy jak spłukany student prosząc Mię o dach na głową.
Kolejne dni przeszły pod znakiem siedzenia w domu z nią i zastanawianiem się nad sensem życia. Kocham ją jak taką siostrzyczkę. Poznałyśmy się w na początku podstawówki i od tej pory jesteśmy nierozłączne. Ciekawe jak to wszystko się potoczy. Mam nadzieje że szybko się odnajdę. A najbardziej nie mogę się doczekać, jakim dzieckiem będę się opiekować i jaka rodzina mnie przyjmie...